جهنم دنیا

امروز از یادآوری روزهایی که به این شهر اومدم سوختم...اولین باری که به عنوان مهمان منو به خونه شون آوردن...کاش هرگزاون روزهانیومده بودن وهرگزپابه این شهرنذاشته بودم...شهری که همیشه ازش بدم میومد...خدایااااا،چی به سرمون اومد،به سر خودم، به سر پدرومادر و دار وندارم...تاقیامت خواهم سوخت حتی به اسم تسلیم و رضا...:'(
خدایا راه این شهر رو از پیش پام بردار...دیگه کافیه برام...:'(

همدم

من همدمی مهربان تر از تسلیم و رضا....:'(

دلخوشی

دلم خوش نیست
غمگینم
کسی شاید نمیفهمد
کسی شاید نمیداند
کسی شاید نمیگیرد مرا از دست تنهایی
تو میخوانی فقط شعری و زیر لب آهسته میگویی
عجب احساس زیبایی
تو هم شاید نمیدانی...

ایمان

خدایا به من ایمانی عطا کن که
نگران روزیم نباشم
درست مانند کودکی که نگران وعده بعدی غذایش نیست
زیرا به مهربانی مادرش ایمان دارد...

پنهان و پیدا

الهی، روا مدار که پنهان ما از پیدای ما ناستوده تر و در ورای صورت آراسته ما سیرتی زشت و ناهموار نهفته باشد.

بیم و امید

اگر خدا گفت که همه را به بهشت می برم و فقط یک نفر را به جهنم آنقدر از خدا بترس و مراقب اعمالت باش که گمان کنی همان شخص تویی و اگر خدا گفت که همه را به جهنم می برم و فقط یک نفر را به بهشت آنقدر به خدا امید داشته باش که گمان کنی همان شخص تویی
لقمان حکیم

انتهای قصه

و انتهای این قصه‌ی سرد و سفید

همیشه سبز خواهدبود، ای کاش...

عمر سفر

همه عمر سفر یک چمدان بستن بود...

چه زود یک هفته گذشت وچه خوب بود یک هفته دوری از مسوولیت های سنگین زندگی که به تنهایی به دوش می کشم...

گاهی وقتا دلم نمیخواد برگردم،احساس میکنم هنوز به استراحت نیاز دارم...اما چاره ای نیست...

سودا

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم

گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

تکه های شکسته

امسالت راباتکه های شکسته سال قبل شروع نکن
امسال سال دیگری است...
من که هرچی تلاش کردم اینقدرخرده هاش قاطی بودکه کشیده شدبه امسال...:-(